Dzianisz noclegi to miejscowość znajdująca się po północnej stronie Pasma Gubałowskiego, wzdłuż potoku Dzianiskiego. Nazwa miejscowości wywodzi się od wołoskiego zwrotu Dzea-nysz, czyli rzeka w dolinie. Historia noclegi Dzianisz sięga roku 1619, kiedy to starosta nowotarski pozwolił Walentemu Pietrzykowskiemu na budowę młyna, karczmy i kościoła. Aż do końca XIX wieku wójtostwo dzianiskie pozostawało we władaniu rodów szlachecki. Pamiątki po tych czasach to kamienna figura św. Barbary z 1772r. oraz kamienne piwnice z fundamentem niegdysiejszego dworu. Malownicze położenie, na łagodnych wzgórzach wpływa na rozwój turystyczny, rolniczego dotychczas charakteru Dzianisza. Z góry Ostrysz rozciąga się widok na Tatry, Kotlinę Nowotarską, nawet na Słowację. Z tras biegowych na Mietłówce, która jest ramieniem Gubałówki Dzianisz pokoje gościnne

Od początku swego istnienia wieś należała do parafii w Czarnym Dunajcu. W roku 1817 utworzona została parafia w Chochołowie i wówczas Dzianisz znalazł się w jej składzie. Starania o własną placówkę duszpasterską datują się już od 1825 r., ale uwieńczone zostały powodzeniem dopiero w 1949 r. Pierwszym proboszczem ustanowionym przez kardynała Adama Sapiehę został ks. Albin Marszałek. Kościół w Dzianisz pensjonaty  powstał w latach 1932-1937(daty na belce tęczowej) w wyniku rozbudowy kaplicy istniejącej tu od roku 1927. Projekt świątyni przygotował znany krakowski architekt i konserwator zabytków Bohdan Treter przy współpracy zakopiańskiego architekta Stefana Meyera. Świątynia jest ustawioną na wysokiej kamiennej podmurówce budowlą z drewna, o układzie bazylikowym. Budowla świątyni nawiązuje do tradycji podhalańskich gotyckich kościołów drewnianych. W detalach konstrukcyjnych odnaleźć można cechy charakterystyczne dla góralskiego budownictwa, jak na przykład rysie wspierające szerokie okapy, czy kołkowanie w obramieniach okien. Dzianisz agroturystyka Ołtarz główny i ołtarze boczne, pochodzące z lat pięćdziesiątych, mają formę tryptyków. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, patronki kościoła, namalowany przez Adama Witkowskiego. Na chórze znajdują się organy przeniesione tu około 1949 r. z kościoła parafialnego p.w. śś. Małgorzaty i Katarzyny w Kętach. Instrument pochodzący prawdopodobnie z XVII w. umieszczony jest w nowej trójosiowej obudowie.