Muzeum Łazienki Królewskie

Muzeum Łazienki Królewskie, Zespół Pałacowo-Ogrodowy obejmuje park (76 ha przyrody w centrum miasta) oraz liczne obiekty zabytkowe. Park powstał po przekształceniu dawnego dziko rosnącego lasu, gdzie „przetrzymywano”  w naturalnych warunkach zwierzynę. W XVIII wieku Łazienki stały się najpiękniejszym układem przestrzennym Warszawy i jednym z najpiękniejszych w Europie, zachwycającym na równi zielenią jak architekturą.

Łazienki, pełnią dziś różnorodne funkcje: są placówką muzealną, miejscem wydarzeń o charakterze kulturalnym, naukowym, rozrywkowym a także ulubionym miejscem spacerów. Są także ważnym miejscem dla melomanów. Od 50 lat, u stóp najsłynniejszego na świecie pomnika Fryderyka Chopina, w sezonie letnim, w soboty i niedziele odbywają się bezpłatne koncerty fortepianowe ściągające tłumy turystów i melomanów.

Pałac na Wyspie – perła polskiej architektury, jeden z symboli Warszawy, jest najważniejszym budynkiem na terenie Ogrodu. Jego historia jest ściśle związana z panowaniem Stanisława Augusta Poniatowskiego – ostatniego króla Polski. To on podjął decyzję o rozbudowaniu małego pawilonu Łaźni Lubomirskiego i stworzeniu w tym miejscu jednej ze swoich rezydencji. Pałac, choć zniszczony, przetrwał II wojnę światową. Został ponownie udostępniony zwiedzającym w 1960 roku.

Pałac Myślewicki
Pałac wziął swą nazwę od znajdującej się niegdyś w pobliżu wsi Myślewice. W 1774 roku stały już mury pałacu, nie znana jest jednak data rozpoczęcia budowy. Pałac usytuowano na zamknięciu drogi, prowadzącej od strony miasta. Król polecił powiększyć budynek o dwa piętrowe pawiloniki, połączone z korpusem głównym ćwierćkolistymi łącznikami parterowymi, następnie budynek został wykończony przez  Merliniego. Pałac utrzymany jest w stylu wczesnego klasycyzmu, należąc do nielicznych, zachowanych w Warszawie przykładów tej fazy stylowej. Oryginalną  stroną budowli jest nie tylko ćwierćkolisty zarys skrzydeł, ale i szczególny kształt dachu, mający być odwołaniem się do wzorców sztuki chińskiej.

Biały Dom
Usytuowany przy Promenadzie Królewskiej, wzniesiony w 1774 roku wg projektu Dominika Merliniego, z polecenia Stanisława Augusta Poniatowskiego
Zbudowany na planie kwadratu. Wnętrza dekorowali malarze: Jan Bogumił Plersch i Jan Ścisło.
Budynek stanowi oryginalną pamiątkę z czasów stanisławowskich, bo choć zdewastowany, nie uległ zniszczeniu podczas ostatniej wojny. Zachowały się unikalne wnętrza z malowidłami groteskowymi w Sali Jadalnej, oryginalnymi tapetami chińskimi (z II poł. XVIII wieku) w Bawialni oraz Gabinetem w formie altany z malarską dekoracją Jana Bogumiła Plerscha. W Sypialni stoi autentyczne łoże króla.

Stara Pomarańczarnia
We wschodnim skrzydle znajduje się wspaniałe wnętrze, zaliczane do nielicznych na świecie przykładów autentycznego teatru dworskiego. Wnętrze wykonane jest z drewna a widownia, złożona z parteru i lóż, ma bogatą dekorację malarską.
Zachodnie skrzydło zawierało mieszkania dla służby i pokoje gościnne.

Podchorążówka
Tuż obok Pałacu na Wyspie, we wschodniej części ogrodu stoi piętrowy budynek tzw. Wielka Oficyna, zwana również Podchorążówką. Za panowania Stanisława Augusta w budynku mieściła się kuchnia i oficyny z mieszkaniami.
W 1822 roku budynek został przekazany Szkole Podchorążych Piechoty i stąd wywodzi się jego obecna nazwa.
Gmach ten zapisał się w dziejach Narodu Polskiego, gdyż to tu właśnie Piotr Wysocki wezwał podchorążych do broni, rozpoczynając powstanie listopadowe.

Amfiteatr
Otwarty w rocznicę elekcji króla Stanisława Augusta, 7 września 1791 roku. Zbudowany wg projektu Jana Christiana Kamsetzera nad brzegiem stawu. Wzorowany jest na antycznych budowlach. Widownia przypomina teatr w Herkulanum i zwieńczona jest posągami słynnych dramaturgów, zaś scena imituje ruiny Forum Romanum. Oryginalnym rozwiązaniem jest oddzielenie widowni od sceny wodą.

Pawilony na terenie Parku:
Ermitaż
Niewielki budynek spłonął już na początku panowania Stanisława Augusta. Odbudowany w XVIII wieku wg projektu Dominika Merliniego w niezmienionej formie przetrwał do dziś. Obecnie mieści się tu galeria, gdzie prezentowane są wystawy czasowe ale też odbywają się koncerty i spotkania autorskie.
Świątynia Diany
Zbudowana w 1822 roku tuż obok Belwederu, wyglądem nawiązuje do starożytnych budowli Greckich. Wnętrze zdobią malowidła z motywami owoców i kwiatów.
Świątynia Egipska
Zbudowany około 1822 roku pawilon, z którego do dziś zachował się tylko ulokowany nad stawem fragment. Jego dach pełnił funkcje mostu. Dawniej główną częścią budynku była przeszklona cieplarnia z drzewkami figowymi. Obecnie w Świątyni mieści się Muzeum Harcerstwa.
Wodozbiór
Jest to miejsce, gdzie gromadzono wodę spływająca z okolicznych źródeł aby odprowadzić ją do Łaźni oraz fontanny. W 1827 roku budynek upodobniono do rzymskiego grobowca Cecylii Metelli przy Via Appia pod Rzymem.
Obecnie wnętrze pełni rolę galerii, w której organizowane są wystawy czasowe.
Nowa Pomarańczarnia
Zbudowana w 1860 roku wg projektu Adama Adolfa Loeve i Józefa Orłowskiego. Początkowo w jej wnętrzach w okresie zimowym przechowywano egzotyczne rośliny. Obecnie mieści się tu stały ogród a w skrzydle północnym działa restauracja Belvedere.
Stara Kordegarda
Wybudowna w latach 1791-1792 nad brzegiem stawu północnego. W czasie panowanie Stanisława Augusta zajmowana przez straż królewską strzegącą Pałacu na Wyspie. Ozdobą budynku zbudowanego wg projektu J.Ch. Kamsetzera jest kamienna kolumnada.
Obecnie jest siedzibą salonu wystawowego Towarzystwa Sztuk Pięknych.
Nowa Kordegarda
Budynek wybudowany w latach 1779-1780 jako pawilon rozrywkowy służył do modnej wówczas gry towarzyskiej w Trou Madam. Gra polegała na wtoczeniu  kamiennych kul w jeden z przygotowanych dołków.
W 1782 roku został zaadoptowany na pomieszczenie teatru dworskiego zwanego też Małym.
Po wybudowaniu nowego Teatru Wielkiego w Oranżerii, Teatr Mały stracił rację bytu, zaś budynek przekształcono w magazyn rzeźb.
Dom Narutowicza
Budowla wzniesiona w latach 30. XIX wieku jako budynek mieszkalny dla wyższych oficerów.
Przed śmiercią mieszkał w nim pierwszy Prezydent Rzeczpospolitej Gabriel Narutowicz. Obecnie znajduje się tu przedszkole.
Koszary Kantonistów
Koszary wzniesiono w latach 1826-1828. Budynek ma prosty, klasycystyczny wygląd. Siedziba kawalerii w XVII wieku. Obecnie mieści się tu Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa.

W Parku Łazienkowskim niemal na każdym kroku można natknąć się na niezwykłe rzeźby i pomniki – do najważniejszych z nich należą:
Pomnik Jana III Sobieskiego
Pomnik zwycięzcy spod Wiednia został wzniesiony z inicjatywy Stanisława Augusta Poniatowskiego – ostatniego króla Polski. Monument miał wskazywać z jakich wzorców chciał czerpać król Staś. Niestety jego rządy nie dorównały wielkiemu poprzednikowi i zakończyły się wymazaniem Polski z mapy Europy. Pomnik był bardzo kosztowny, szybko więc powstał satyryczny wierszyk: „Sto tysięcy na pomnik! ja bym dwakroć łożył, Gdyby Staś skamieniał, a Jan Trzeci ożył.”
Pomnik Fryderyka Chopina
Pomnik będący dziś jedną z ikon Warszawy, początkowo wzbudzał ogromne kontrowersje ze względu na swoją ekspresyjną formę. Z czasem jednak wpisał się tak mocno w otoczenie, że obecnie trudno wyobrazić sobie Łazienki Królewskie bez pomnika i odbywających się u jego stóp koncertów chopinowskich.
Pomnik Henryka Sienkiewicza
Pomnik jednego z najbardziej warszawskich pisarzy, którego książki do dziś cieszą się ogromną popularnością w kraju i poza jego granicami. Rzeźba przedstawia laureata nagrody Nobla z roku 1905  w trakcie pracy.


Możliwość komentowania jest wyłączona.